Birçoğumuz arkadaşlarımıza “Olur böyle şeyler, hatalar yapılır, düzeltilir, kendine bu kadar yüklenme” diyoruz değil mi? Peki bu cümleyi kendimize ne kadar kuruyoruz?
Bir hata yaptığınızda iç sesiniz size neler söylüyor? Ben söyleyeyim: “Nasıl yaparsın böyle bir hata? Bak gördün mü bilgisiz konumuna düştün, hep böylesin zaten!”
İşte tam burada konumuz gündeme geliyor: Öz-Şefkat. Bir diğer deyişle; kendine fazla yüklenmeme. Yaşadığımız dünyada mutlak doğru diye bir şey yok, durumlar kişilere ve olayları algılama biçimlerine göre değişiklik gösterir. O zaman neden kendine yaptığın bu haksızlık? Başarısızlık hepimizin zaman zaman deneyimlediği bir olgu, başarısızlıklara karşı yıkıcı olmak herhangi bir kazanım getirmez ama hoşgörüyle yaklaşınca hatalardan çıkarılacak dersler daha net görülebilir ve kendimize stres yaratmamış oluruz. Zaten hayatımızda yeterince stres unsuru var değil mi?!
Peki, nasıl yapacağım derseniz önce düşünce şeklinizi geliştirin & değiştirin. Düşünceler hislerinizi oluşturan yegâne unsurlardır. Düşünceleriniz tepkilerinizi, yani duygularınızı oluşturur. Ne kadar pozitif düşünmeye odaklı olursanız, öz şefkati geliştirme oranınız da o kadar yüksek olur.
Yok, ben etkilenirim, olur böyle şeyler deyip sırtımı sıvazlamam kolay değil diyorsanız, tamam üzüntünüzü yaşamak için kendinize süre verin ama bu üzüntü duygusunun sizin üzerinizde egemenlik kurmasına izin vermeyin.
Unutmayın, günün sonunda en yakın arkadaşınız yine sizsiniz!
.svg)
0 Yorum